gece cok siyah lambalar da sönük.
söylenecek sözlerimizi mi yiyor karanlık
yoksa bizmi saklıyoruz yastık altlarına gizlice
kısa film tadında tartışıp, uzun uzun veda cümleleri yazıyoruz şimdi.
başa saramadığımı yaşamak için deliriyorum bir yandan
bir yandan bekleyip durulmak lazım biliyorum
ufacık aklım beni bu hallerden kurtaramıyor bu sefer
iki adım merdiveni çıkıp soluklanamıyorum
yazamıyorum anlatamıyorum
elimde sadece
belli belirsiz tarihlere bakıp iç çeken salak bir kız
bir de şarkı kalıyor geri getirmeyen.
Wednesday, September 2, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 yorum:
Post a Comment